HOŞ GELDİN BUĞLEM BEBEK, EVİMİZE NEŞE HAYATIMIZA UMUT GETİRDİN! :)

Bu hafta gerçekten yoğun bir hafta geçirdim hiç bir şeyle doğru dürüst ilginemedim. Ama tüm haftanın yorgunluğu dün saat 15:30 sularında silindi gitti. Gözlerimden 2 damla sevinç gözyaşı geldi. İlk defa hala oldum, benim minik kardeşim büyümüş ve melekler kadar güzel bir bebeğin babası olmuştu: Buğlem'in babası :)))



Aslında çok şey yazmak istiyorum, yoğun bir duygu seli yaşıyorum ama kelimeler kıfayetsiz kalır ya bazen işte bu da öyle anlardan biri... Anne ve babası ayrılmış 2 kardeş olarak büyüdük biz, babaanne ve dedeyle; annemiz Almanya'da biz Türkiye'deydik. Annem bana hep sen kardeşinin küçük annesisin onu hep koru, ona hem abla hem anne ol, sakın üzme, birbirinize iyi bakın derdi ve her yaz sonu (çünkü annemizi sadece yazdan yaza görürdük) bizi birbirimize emanet ederdi. Ben de belki de bu telkinlerin sonucu kardeşim bir şey istese hemen yapmaya çalışırdım, onu sürekli korumaya çalışırdım. Yani "küçük annelik" yapardım. İşte bundan dolayı ki bizim ayrı bir bağlılığımız vardır kardeşimle. :))) Şimdi küçük annelikten hala olmaya terfi ettim. :))) Hem de misler gibi kokan bir meleğin halası oldum.

Minik bebeğimiz hepimize neşe ve umut verdi. İsmiyle uzun yıllar hep bizimle yaşasın!!!

NOT: Teyzeleri kızımızın resmine bakarken Maşallah demeyi unutmayın olur mu ? ;))

Herkese mutlu haftasonları....:)))